Maltese Falcon

W latach 30. ubiegłego wieku Dashiell Hammett i Raymond Chandler odświeżyli gatunek powieści kryminalnej. W ich utworach, które szybko odniosły sukces, postać wszechwiedzącego detektywa rozwikłującego kryminalne szarady zastąpił ktoś, kto potrafi bez skrupułów zmierzyć się ze zbrodnią. W Ameryce doby wielkiego kryzysu normy moralne uległy rozchwianiu. Sam Spade, bohater Sokoła maltańskiego (powieści Hammetta i ekranizacji Johna Hustona), jest produktem swoich czasów. Kierowany szlachetnymi intencjami, chce prowadzić własną wojnę ze złem, które czasem definiuje bardzo subiektywnie. Ale musi tak być, skoro detektyw nie może liczyć na wsparcie ze strony stróżów prawa. Sam (wspaniały Humphrey Bogart) wyznacza więc jego granice, opierając się na osobistym poczuciu przyzwoitości. Można mu zarzucić, że bywa cyniczny i bezwzględny, ale dostosowuje się przecież do reguł panujących w jego świecie. A tutaj wszystko jest zmienne i skąpane w mroku (także dosłownie) nieczystych instynktów. Wisząca w powietrzu gęsta atmosfera, samotny detektyw i obowiązkowa femme fatale złożyły się na trzy filary nowej formuły filmu kryminalnego – kina noir. Sokół maltański stał się w jego historii kamieniem milowym.

Piotr Kotowski

John Huston (1906–1987) was one of the greatest directors of classic Hollywood, a master storyteller known for crafting complex, multi-dimensional characters. His debut, The Maltese Falcon (1941), shaped the film noir genre, while The Treasure of the Sierra Madre (1948) earned him three Academy Awards including one for his father, Walter Huston, as Best Supporting Actor. He effortlessly moved between epic dramas (The Man Who Would Be King), literary adaptations (Moby Dick), and existential films (The Night of the Iguana). A fearless artist, he continuously pushed the boundaries of cinema, leaving behind a rich and inspiring legacy.