Amorosa

Film, który domyka filmografię Mai Zetterling, nawiązuje do jej początków: debiutanckie Zakochane pary były adaptacją powieści Agnes von Krusenstjerny, Amorosa zaś jest ekranową biografią pisarki. Krusenstjerna to zarówno wielka, jak i niewygodna postać literatury szwedzkiej – zbuntowana arystokratka z długą historią pobytów w szpitalach psychiatrycznych, a przede wszystkim autorka książek o kobietach, ich relacjach, życiu seksualnym, pragnieniach i walce z narzucanymi im ograniczeniami. Zetterling opowiada o niej, misternie łącząc deliryczną aurę z realizmem, a portret wewnętrzny z precyzyjnie naszkicowanym tłem społecznym. Amorosa przygląda się relacji pisarki z Davidem Sprenglem, tłumaczem, kolekcjonerem erotycznych doświadczeń i prawdopodobnie współautorem fragmentów książek Krusenstjerny. W jej rzucających wyzwanie normom moralnym dziełach przeglądało się dwudziestolecie międzywojenne z jego burzliwymi debatami dotyczącymi płci, sztuki czy cenzury. Te same kwestie żywe są również w kinie Mai Zetterling, obie też wybrały los outsiderek.

Małgorzata Sadowska

Mai Zetterling (1925–1994) była szwedzką aktorką, reżyserką i scenarzystką. Karierę rozpoczęła jako aktorka, międzynarodowe uznanie zdobyła dzięki roli w dramacie Skandal (1944) w reżyserii Alfa Sjöberga. W latach 60. XX wieku zwróciła się ku reżyserii, w swoich filmach poruszała takie tematy jak samotność i seksualność. Jej debiut Zakochane pary (1964) wywołał kontrowersje na festiwalu w Cannes ze względu na śmiałe przedstawienie seksualności.