Nagi lunch

„Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone” – tym cytatem Hasana ibn Sabbaha David Cronenberg otwiera film oparty na prozie Williama S. Burroughsa – beatnika słynącego z narkotykowych eksperymentów. Ojciec chrzestny body horroru wziął do serca halucynacyjną atmosferę materiału literackiego, tworząc kafkowską wizję o dezynsektorze Billu Lee (Peter Weller), który marzy o napisaniu powieści. Pewnego dnia w trakcie zabawy w „Wilhelma Tella” mężczyzna przypadkiem zabija swoją żonę, co stanowi nawiązanie do faktu z życia autora powieści. Miejscem jego mentalnej ucieczki staje się inspirowana marokańskim Tangerem międzystrefa, w której ma sporządzić tajemniczy raport. Zniekształcona estetyka kina noir, organiczność wizji oraz freejazzowy akompaniament autorstwa Howarda Shore’a składają się na sugestywną metaforę zarówno bad tripa, jak i procesu twórczego, w którym natchnienie i paranoja to dwie strony tej samej autodestrukcyjnej monety.

Joanna Najbor

David Cronenberg (ur. 1943) to kanadyjski reżyser i scenarzysta, uznawany za pioniera body horroru, eksplorującego granice ciała i umysłu. W latach 80. zasłynął filmami Wideodrom (1983) i Mucha (1986). Później realizował thrillery psychologiczne, takie jak Crash (1996) i Historia przemocy (2005). W 2022 roku powrócił do konwencji body horroru w Zbrodniach przyszłości, a jego najnowszy film, The Shrouds (2024), łączy kwestie żałoby, technologii i tajemnicy.