Pat Garrett i Billy Kid

Najbardziej melancholijny i poetycki film Peckinpaha, poruszająca oda do odchodzącego Dzikiego Zachodu i jego mitycznych bohaterów. Autor Dzikiej bandy nie stara się być efektowny jak George Roy Hill w Butch Cassidy i Sundance Kid. Tu nie ma dwóch przystojnych awanturników, lecz zgorzkniali, pogodzeni z porażką przyjaciele po dwóch stronach barykady – szeryf Pat Garrett (wspaniały James Coburn) oraz rewolwerowiec Billy Kid (przełomowa rola Krisa Kristoffersona). Pat daje Billy’emu ultimatum i możliwość ucieczki, lecz ten wie, że to kwestia dni, zanim zapuka do nieba bram – jak to wybrzmiewa we wspaniałej melodii Boba Dylana, który nie tylko odpowiada za legendarną ścieżkę dźwiękową, ale również sam pojawia się na ekranie w sporej roli. Elegijny, egzystencjalny dramat Peckinpaha, błyskotliwa przypowieść o fatum, przeznaczeniu i lojalności, najwspanialszy antywestern lat 70. został pocięty przez producentów i dopiero po latach odzyskał pełniejszą formę, stając się dziełem kultowym.

Marcin Pieńkowski

Sam Peckinpah (1925–1984) był amerykańskim reżyserem i scenarzystą, znanym z rewolucyjnego podejścia do kwestii przemocy w kinie. Jego kariera nabrała rozpędu w latach 60., czego dowodem są takie filmy jak Strzały o zmierzchu (1962) i Dzika banda (1969). Peckinpah zyskał uznanie krytyków za realistyczne przedstawienie przemocy i skomplikowane portrety bohaterów, choć jego twórczość często budziła kontrowersje.

partner sekcji