Ballada Tary

Przejmujący portret samotnej bohaterki mierzącej się z niezrozumiałą rzeczywistością będący przetworzeniem irańskiego folkloru. Można też nazwać film Beyzaiego perską wariacją na temat znany z komedii Goście, goście. Tara (debiut Susan Taslimi) to opiekująca się swoimi dziećmi wdowa, która natrafia w lesie na starożytnego wojownika poszukującego zaginionego miecza. Przybysz z innego wymiaru zjawia się coraz częściej i nawiązuje z piękną kobietą bliższą więź. W charakterystycznym, enigmatycznym stylu Beyzaie snuje zaskakującą balladę, w której odświętnym rytuałom towarzyszy mroczna magia. Ukończony w 1979 roku film miał bardzo krótki ekranowy żywot. Jak twierdzi Ehsan Khoshbakht, po islamskiej rewolucji władze nie mogły zdzierżyć dzieła, w którym kobieta „zarówno jest pożądana, jak i kieruje swoim przeznaczeniem”. Po pojedynczym pokazie na festiwalu w Cannes film trafił na śmietnik historii. Nowa rekonstrukcja Ballady Tary przywraca pamięć o wybitnym twórcy, którego Obcy i mgła również znajduje się w programie festiwalu.

Sebastian Smoliński

Bahram Beyzaie (ur. 1938) jest irańskim scenarzystą i reżyserem. Był dramaturgiem oraz badaczem irańskiego teatru, zanim pod koniec lat 60. zajął się kinem. Jego debiut fabularny Ragbar (1971) uczynił go pionierem irańskiej nowej fali. W 1981 roku, po rewolucji irańskiej, Beyzaie został wydalony z uniwersytetu, ale kontynuował pisanie i reżyserowanie filmów, z których najbardziej znane to Baszu – mały obcy (1986) i Podróżni (1992).

Rekonstrukcja z 2022 roku wykonana w oparciu o oryginalne negatywy w Roashana Studios w Teheranie. Nadzór nad rekonstrukcją sprawował reżyser i producent Bahram Beyzaie.