Bogata, wolna, samotna

Znakomity debiut, z którego May może nie była zadowolona (Paramount o połowę skróciło metraż), ale należy chyba za to winić tylko jej perfekcjonizm. Ten nieobarczony artystowskimi ambicjami, ale za to nasycony naprawdę śmiesznym dowcipem film jest koktajlem, który mogły przygotować tylko lata 70., gdy gatunki łamały się pod presją rzeczywistości. W opowieści o zubożałym i narcystycznym burżuju (w tej roli uroczo antypatyczny Walter Matthau), który chce załatać dziurę budżetową dobrym małżeństwem z nadzianą profesorką botaniki (sama Elaine May!), można zatem odnaleźć elementy wielkomiejskiej satyry, postrzelonej komedii romantycznej i czarnego humoru rodem z Arszeniku i starych koronek. Są tu wszak durne rytuały bogaczy, miłość od pierwszego dolara oraz… plany morderstwa.

Patrycja Mucha