Inne spojrzenie

„Mam złamane serce”, mówi zrozpaczona Livia. „Po to są serca”, odpowiada jej redaktor naczelny periodyku Prawda – magazynu, w którym pracuje główna bohaterka, zakochana w innej kobiecie. Dramat Innego spojrzenia opiera się na tym poczuciu niespełnienia, wpisanym w zakazany romans między żoną oficera (Grażyna Szapołowska) a zbuntowaną przeciwko ustrojowi dziennikarką Évą (Jadwiga Jankowska-Cieślak, nagrodzona za tę rolę nagrodą na festiwalu w Cannes). Film, uważany za pierwszy wschodnioeuropejski obraz o lesbijskiej miłości, poddaje krytyce węgierską rzeczywistość tuż po rewolucji 1956 roku, zdominowaną przez strach, kłamstwo i konformizm. Wyróżnione nagrodą FIPRESCI w Cannes Inne spojrzenie wpisało się w ponurą atmosferę trwającego wówczas w Polsce stanu wojennego. Károly Makk w sugestywnych, gęstych kompozycjach wyraża napięcia powstałe na styku pożądania, zazdrości i polityki, tworząc film do dziś uznawany za kultowy w queerowych środowiskach.

Joanna Najbor

Károly Makk (1925-2017) był węgierskim reżyserem i scenarzystą. Dał się poznać jako reżyser subtelnych filmów opowiadających o relacjach między kobietami. W pierwszym okresie twórczości zdobył międzynarodowe uznanie kameralną Miłością (1970). W następnej dekadzie sławę przyniosło mu Inne spojrzenie (1982), dramat lesbijski rozgrywający się w pejzażu komunistycznych Węgier. Do jego późniejszych dzieł należał Gracz (1997), adaptacja powieści Dostojewskiego.