My Fair Lady

W 2024 roku My Fair Lady, z Audrey Hepburn w roli ambitnej kwiaciarki o niewyparzonym języku, obchodzi 60-lecie premiery. To nie tylko jeden z najwspanialszych musicali późnego Hollywood, ale i ery klasycznej w ogóle. Z rozmachem zainscenizowany i brawurowo zagrany (zarówno przez Hepburn, jak i Stanleya Hollowaya jako ojca głównej bohaterki oraz Rexa Harrisona w roli nadętego fonologa), jest pełen subtelności, które do historii Pigmaliona mógł wprowadzić tylko tak wybitny „reżyser kobiet” jak George Cukor. Choć My Fair Lady pozostaje dziełem konserwatywnym, w całej rozciągłości nagina także reguły męskiego świata, w jakim przyszło funkcjonować Elizie Doolittle. Wybór Hepburn do tej roli – choć nie obyło się bez kontrowersji – dodał filmowi nie tylko gracji, ale również kolejnych pokładów znaczeń, które dziś można z przyjemnością (i w rytm wybitnych utworów) odkrywać dla siebie.

Patrycja Mucha

George Cukor (1899–1981) był amerykańskim reżyserem specjalizującym się w komediach i adaptacjach literackich. Był znany jako „reżyser kobiet”, choć osobiście tego określenia nie lubił. Tym niemniej to raczej nie przypadek, że to właśnie on wyreżyserował pierwszy film hollywoodzki z wyłącznie żeńską obsada, Kobiety (1939). Do innych jego filmów należą Kolacja o ósmej (1933), Gasnący płomień (1944) i Żebro Adama (1949).

Rekonstrukcja 4K.