Pulp Fiction

1994 rok, festiwal w Cannes. 31-letni Quentin Tarantino dostaje Złotą Palmę, choć faworytem krytyków jest Krzysztof Kieślowski i Trzy kolory: Czerwony. Zwycięzca to reżyser samouk i były pracownik wypożyczalni wideo, ale przede wszystkim filmowy geek. Kontrowersyjna decyzja jury pod wodzą Clinta Eastwooda była symboliczną rehabilitacją kina, które krytyk Jerzy Płażewski nazwał „tandetną rozrywką”. Tarantino oddaje się jej z bezwstydną przyjemnością – miesza linie czasowe, epatuje przemocą i prowokuje wulgarnym językiem. Zwornikiem kryminalnych opowieści z okolic Miasta Aniołów jest tu Vincent Vega – w tej roli John Travolta przywrócony do życia z aktorskich zaświatów. Do ról płatnych zabójców, bandziorów i ich partnerek zebrano najgorętsze najntisowe nazwiska. Fascynacja przemocą, Biblią, kung-fu, złym kinem i stopami czyni z Pulp Fiction dzieło szaleńcze, ekstatyczne i doskonale samoświadome.

Bogna Goślińska

Quentin Tarantino (ur. 1963) jest amerykańskim filmowcem mającym rozpoznawalny styl, który łączy stylizowaną przemoc, żwawe dialogi i i odniesienia do popkultury. Jego debiut Wściekłe psy (1992) od razu stał się hitem wśród krytyków i publiczności, ale prawdziwym przełomem okazał się Pulp Fiction (1994). Następnie Tarantino nakręcił siedem filmów, z których każdy był wydarzeniem; na takie zapowiada się też jego dziesiąty i rzekomo ostatni projekt, wstępnie zatytułowany The Movie Critic.