Wojaczek

Trudno o lepszego sojusznika buntującej się młodzieży niż Rafał Wojaczek. Nie tylko jego twórczość broni się do dziś, swoje robi też mit „poety przeklętego”. Lech Majewski rozpisuje go na posępny, czarno-biały film. To raczej biograficzna impresja niż biopic z prawdziwego zdarzenia – Majewski idzie w senną impresję zamiast ściśle trzymać się faktografii. Wojaczkowi towarzyszymy tutaj w ostatnich chwilach jego życia. Odgrywany przez poetę Krzysztofa Siwczyka tytułowy bohater snuje się bez większego celu, zawiązuje przelotne znajomości, pije alkohol i wdaje się w awantury. Nawet jeśli po drodze zahaczamy o zabawne epizody z PRL-owskiej codzienności, w ich tle zazwyczaj pobrzmiewa pesymistyczna nuta. Kolejne obrazy składają się na nihilistyczną relację z upadania ideałów – z ciążącym nad całością widmem śmierci, która przyszła do poety w momencie, gdy kończył ledwie ćwierć wieku. Wojaczek to tyleż smutna, co imponująca poziomem filmowej realizacji wizja samozagłady.

Igor Kierkosz

Po seansie (11 kwietnia) odbędzie się spotkanie z Krzysztofem Siwczykiem, aktorem.

Lech Majewski (ur. 1953) to reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, poeta i malarz. Jako reżyser debiutował w 1978 roku w nowelowej Zapowiedzi ciszy, którą zrealizował wspólnie z Krzysztofem Sowińskim. W 1981 roku wykorzystał zaproszenie na festiwal filmowy w Cambridge i pozostał w Wielkiej Brytanii. Następnie przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Autor między innymi Ogrodu rozkoszy ziemskich (2004) oraz Młyna i krzyża (2011).