Złodziej z Bagdadu (1924)

Niema superprodukcja luźno oparta na baśniach z Księgi tysiąca i jednej nocy. Największy wówczas gwiazdor kina przygodowego Douglas Fairbanks wciela się w złodzieja Ahmeda, który w Bagdadzie jest prawdziwym królem życia. Łotrzykowska codzienność bohatera zmienia się, gdy zakochuje się on w córce kalifa i wplątuje w międzynarodową aferę pałacową. Za kamerą stanął ceniony hollywoodzki fachowiec Raoul Walsh, ale Złodzieja z Bagdadu uważa się w dużej mierze za autorski projekt Fairbanksa. 

Kończący w tym roku 100 lat film nie przestaje zdumiewać swoją skalą i widowiskowością. Miasto będące połączeniem wpływów bliskowschodnich i modnego wówczas art déco, tysiące statystów, efekty specjalne, w tym latające dywany i magiczne liny, oraz wymyślne kostiumy składają się na wizjonerski spektakl. W roli drugoplanowej zobaczymy Annę May Wong, pierwszą hollywoodzką gwiazdę chińskiego pochodzenia. Film pokazywany wraz z orkiestrową ścieżką muzyczną Carla Davisa inspirowaną Szeherezadą Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. 

Sebastian Smoliński

Raoul Walsh (1887–1980) był jednym z najbardziej bezpretensjonalnych i sprawnych reżyserów Złotej Ery Hollywood, a jego kariera obejmowała praktycznie cały okres studyjny. Zaczął jako asystent D. W. Griffitha w 1912 roku i nakręcił swój ostatni film, Odległą trąbkę (1964), ponad pięć dekad później. Do jego innych filmów należą Burzliwe lata dwudzieste (1939), High Sierra (1941) i Biały żar (1949).

Rekonstrukcja 2K wykonana w 2012 roku przez Cohen Film Collection.