Czarny narcyz

Słynna kolonialna fantazja o pięciu zakonnicach zakładających szkołę i szpital w indyjskich Himalajach. Czarny narcyz może być dziś papierkiem lakmusowym: na ile maestria obrazu w połączeniu z muzyką osłodzi nam kłopotliwe aspekty klasyków z poprzedniej epoki? Film miał premierę w roku, w którym Indie zyskały niepodległość i wyzwoliły się spod jarzma Brytyjczyków. Tymczasem Powell i Pressburger snują historię, w której w wielkim pałacu wysoko w górach białe kobiety odkrywają własną seksualność, a niekiedy wręcz odchodzą od zmysłów. Akcja co prawda rozgrywa się w scenerii „egzotycznej”, ale całość nakręcono w Pinewood Studios pod Londynem, a na ekranie widzimy młodego Sabu, najsłynniejszego na Zachodzie aktora z Indii. Dekadencki nastrój i wyparte, budzące się instynkty bohaterek doprowadzają jednak do eksplozji „orientalnych” schematów – a wszystko dzięki kunsztowi nagrodzonych Oscarami Jacka Cardiffa (autor zdjęć) i Alfreda Junge (scenografia). Hipnotyczny, wizualny majstersztyk emanujący niebezpieczną energią.

Sebastian Smoliński

Po seansie 11 kwietnia o 21:00 odbędzie się dyskusja prowadzona przez członków redakcji portalu Pełna Sala.