Indie Zachodnie

Jeśli musical, to tylko błaha opowiastka z happy endem? Nic bardziej mylnego. Dzięki wpisanej w gatunek umowności musical umożliwia twórcom i twórczyniom podejmowanie tematów trudnych i niewygodnych. Ubrane w kostium kampu stają się bardziej strawne, choć po seansie znienacka kiełkuje w nas głębsza refleksja. Med Hondo idzie jeszcze dalej niż ktokolwiek wcześniej – używa musicalowej formy w sposób bezpośredni i dotyka tam, gdzie Europę boli najbardziej. Indie Zachodnie są wręcz ostentacyjnie teatralne: w piętrowej scenografii skleconej w starym magazynie film odtwarza kluczowe momenty w historii kolonializmu. Nad statkiem pełnym niewolników, przerzucanych z miejsca na miejsce, górują manipulatorscy, nieznośnie narcystyczni Francuzi o imperialnych zapędach. Rozpięta na kilka wieków opresji i cierpienia opowieść jest jednocześnie abstrakcyjna i okrutnie konkretna. Film, będący jednym z najważniejszych dokonań północnoafrykańskiego kina, został w 2023 poddany cyfrowej rekonstrukcji.

Patrycja Mucha

Med Hondo (1935–2019) był francuskim reżyserem, scenarzystą i aktorem pochodzenia mauretańskiego, jednym z ojców założycieli kina afrykańskiego. Zaczynał jako aktor teatralny i telewizyjny, a swój debiutancki film, Soleil O, wyreżyserował w 1970 roku. Do jego dorobku reżyserskiego należą też film dokumentalny Les Bicots-nègres, vos voisins (1974) i przełomowy film muzyczny Indie Zachodnie (1979).