Krzyk

Warszawska odyseja nakręcona przez jedną z najważniejszych polskich reżyserek. Barbara Sass portretuje kobiecą frustrację i niemoc, które rezonują z obskurnymi zaułkami stolicy: mrocznymi, labiryntowymi, niechętnymi ludziom. Tak przynajmniej widzi je Marianna: wypuszczona z więzienia mieszkanka Pragi, która dostaje pracę w luksusowym ośrodku opieki. Tam nie tylko poznaje Marka, który pozwala jej zobaczyć przyszłość w jaśniejszych barwach, ale też zdaje sobie sprawę z nierównego podziału przywilejów. Stojąc na straconej pozycji, desperacko wierzga i podejmuje ryzykowne decyzje: wchodzi w nierówną relację z zamożnym lokatorem przybytku dla seniorów, regularnie wraca do toksycznego domu i daje się porwać starym nawykom. Brawurowa rola Doroty Stalińskiej – zadziornej i niedającej sprowadzić się do parteru – sprawia, że ta „dziewczyna z marginesu” staje przed nami w pełnej krasie: rozczarowana i pełna płonnych nadziei. Feministyczny z ducha film Sass krzyczy głośno, doniośle i bez opamiętania.

Patrycja Mucha

Po seansie (14 kwietnia) odbędzie się spotkanie z Dorotą Stalińską, aktorką.

Barbara Sass (1936–2015) była polską reżyserką i scenarzystką. Zaczynała samodzielną karierę od krótkich filmów telewizyjnych. Pełnometrażowy film fabularny Bez miłości przyniósł jej nagrodę za debiut na FPFF w Gdańsku w 1980 roku. Wszystkie filmy w jej dorobku (wyjątkiem jest W klatce z 1987 roku) są portretami kobiecych bohaterek. Choć rozgrywają się na tle różnych epok, tworzą uniwersalny i wyraźny głos w mającym w Polsce skromną reprezentację kinie kobiet.