Trzy kolory: Czerwony

Skomponowany z czerwonych detali i utworów Zbigniewa Preisnera Czerwony to emblematyczne dzieło reżysera kojarzonego z metafizycznym, eksplorującym emocje kinem. W tej przypowieści o przypadku i zabawie w Boga, wieńczącej trylogię Trzy kolory, Kieślowski zawarł charakterystyczne motywy kojarzone z dojrzałym etapem jego twórczości: od zainteresowania moralnością człowieka, przez sugestywność wizualnych symboli, po rolę przeznaczenia. Spotkanie modelki Valentine (Irène Jacob) z sędzią Josephem, spędzającym emeryturę na podsłuchiwaniu rozmów telefonicznych sąsiadów (Jean-Louis Trintignant), to pretekst do rozważań o fundamentalnych wartościach: sprawiedliwości, odpowiedzialności i braterstwie. Nominowany do Oscara w trzech kategoriach film sugeruje też – jak w sesji reklamowej, w której bierze udział Valentine – że nawet w najmniej spodziewanej sytuacji może czaić się „orzeźwiający smak życia”.

Joanna Najbor

Krzysztof Kieślowski (1941–1996) był polskim filmowcem, który zaczynał jako reżyser dokumentów. Zdobył międzynarodową sławę serialem Dekalog (1989) i dwoma filmami będącymi rozszerzonymi wersjami jego odcinków, Krótkim filmem o zabijaniu i Krótkim filmem o miłości. Następnie zrealizował Podwójne życie Weroniki (1991) i swoje ostatnie dzieło, trylogię Trzy kolory (1993–94).