Rycerz

Średniowieczna ballada? Rycerski epos? Alegoryczna przypowieść? A może moralitet? W filmie Lecha Majewskiego można odnaleźć każdy z tych tropów. Film składa się z serii epizodów opisujących wędrówkę młodego Rycerza, przemieszczającego się po okrutnych gościńcach średniowiecza w poszukiwaniu „złotostrunnej arfy” – jedynej nadziei na przywrócenie pokoju i zgody w niespokojnych czasach. Tytułowy bohater jest w tym filmie postacią symboliczną, nie ma nawet własnego imienia. Podobnie jak spotykani przez niego ludzie. To raczej postaci będące personifikacjami pojęć: Dobra, Zła, Śmierci, Chciwości, Zakłamania, Rozsądku. Wystawiany co rusz na kolejne próby Rycerz porusza się wąską ścieżką pomiędzy snem, jawą i fantazją. W warstwie plastycznej film śmiało może uchodzić za hołd dla średniowiecznych iluminacji i obrazów włoskich mistrzów – co zresztą stanie się w przyszłości znakiem rozpoznawczym filmów Lecha Majewskiego, takich jak Ogród rozkoszy ziemskich (Hieronim Bosch) czy Młyn i krzyż (Pieter Bruegel).

Piotr Kotowski

Lech Majewski (ur. 1953) to jeden z najbardziej wszechstronnych i wizjonerskich polskich twórców, który w swojej sztuce łączy film, malarstwo, literaturę i muzykę. Międzynarodowe uznanie przyniósł mu Młyn i krzyż (2011), w którym ożywił obraz Pietera Bruegla. Jego filmy, takie jak Wojaczek (1999) czy Angelus (2001), balansują między realizmem a metafizyką, tworząc hipnotyczne, wizualnie wysmakowane opowieści. Majewski konsekwentnie rozwija własną, niepowtarzalną estetykę, zachwycając widzów i krytyków na całym świecie.

partner sekcji