Zagubiona autostrada

To dość powszechny senny koszmar: pędzić autostradą i nie móc się zatrzymać. Lynch wynosi go na nowy poziom, czyniąc z nocnej jazdy metaforę niemożności ucieczki przed własną tożsamością. Zagubiona autostrada to film o szybkim tempie i hipnotyzującej sile przyciągania opierający się potrzebie łatwej dekonstrukcji sensów. Lynch znów udowadnia, że mógłby być autorem słownikowej definicji terminu „niepokojący”; konwencje kina noir i thrillera stanowią tu punkt wyjścia do postmodernistycznej fantazji o tym, co jest po drugiej stronie. Gdy pocztą przychodzą tajemnicze kasety wideo, lepiej ich nie oglądać; niestety nie wiedzą tego saksofonista Fred Madison i jego żona, gdy odkrywają, że ktoś regularnie utrwala ujęcia ich domu. Po spotkaniu z Mystery Manem muzyk odnajdzie swoją żonę martwą, a sam stanie się więźniem własnych traum. Brzęczące w ciemnościach telefony, seksualne fetysze i równoległe rzeczywistości – Zagubiona autostrada to radykalny destylat surrealistycznego oblicza Lyncha, który albo pokochasz, albo odrzucisz.

Joanna Najbor

David Lynch (1946 – 2025) – amerykański reżyser, scenarzysta, producent i artysta wizualny, urodził się w Missoula w stanie Montana. Studiował malarstwo w Filadelfii, po czym przeniósł się do Los Angeles. Jego pełnometrażowy debiut, Głowa do wycierania, zrealizowany z pomocą American Film Institute, stał się kultowym dziełem kina niezależnego. Lynch był jednym z najbardziej oryginalnych i wpływowych twórców światowego kina; jego rozpoznawalna mieszanka surrealizmu, tropów gatunkowych i eksperymentalnej narracji znalazła uznanie w szerokich kręgach odbiorców. Strona wizualna i audialna jego filmów była zawsze integralną częścią ich skomplikowanej struktury. Poza działalnością reżyserską uprawiał malarstwo, fotografię, medytację i eksperymentował z nowymi mediami. Trzykrotnie nominowany do Oscara, za Dzikość serca (1990) otrzymał Złotą Palmę na festiwalu w Cannes.