Zawrót głowy

Gdy Zawrót głowy zadebiutował w 1958 roku, niewielu doceniło, a nawet zrozumiało, intencje Alfreda Hitchcocka. Twórca, który przyzwyczaił widownię do nieustannego napięcia, zaprezentował produkcję znacznie bardziej zniuansowaną, powoli odsłaniającą karty, swoją wrażliwością mogącą kojarzyć się z kinem francuskim (wpływ na to ma z pewnością literacki pierwowzór – kryminał słynnego duetu znad Sekwany, Boileau-Narcejac). Chłodno przyjęty w Stanach Zjednoczony kryminał spodobał się w Europie – zainspirował przyszłych twórców francuskiej Nowej Fali, a na festiwalu w San Sebastián zdobył Srebrną Muszlę. Zawrót głowy stanowi prawdopodobnie najbardziej poetycką propozycję Hitchcocka, która pomimo swoich ambicji pozostaje wyśmienicie skonstruowanym, wręcz sensualnym thrillerem, inteligentnie manipulującym widzem. Dzieło Hitchcocka, który po latach stwierdził, że to jeden z jego ulubionych filmów, wyróżnia się fantastycznymi kreacjami aktorskimi, przypuszczalnie najbardziej przejmującym scenariuszem w karierze mistrza i perfekcyjną realizacją techniczną.

Łukasz Mikołajczyk

Alfred Hitchcock żył w latach 1899-1980. Mistrz suspensu, najsłynniejszy w historii reżyser kryminałów i thrillerów. Karierę reżyserską zaczynał w latach 20. w Wielkiej Brytanii, ale pod koniec lat 30. przeniósł się do Hollywood. Do jego najsłynniejszych dzieł należą: Okno na podwórze, Ptaki, Psychoza, Północ – północny zachód oraz Zawrót głowy. Ten ostatni tytuł w pochodzącym z 2012 roku rankingu magazynu Sight & Sound został uznany za najlepszy film wszech czasów.

Katalog MFF Nowe Horyzonty 14. edycja