Konwój

Kiedy Peckinpah zabierał się do pracy nad kultowym Konwojem, wydawało się, że amerykańskie kino samochodowe w duchu Znikającego punktu wydało już ostatnie tchnienie silnika i już zawsze będzie mu bliżej do komedii w rodzaju Mistrz kierownicy ucieka. Nic bardziej mylnego. Kontestatorzy i swobodni jeźdźcy przesiadają się tutaj z motocykli i rajdowych wehikułów w wielkie ciężarówki (jest to również western w kamuflażu!). Grany z werwą przez nieodżałowanego Krisa Kristoffersona Gumowy Kaczor to uroczy zawadiaka, który wypowiada wojnę skorumpowanej policji po absurdalnej awanturze o niezapłacony mandat. Peckinpah bawi się formułą kina drogi – dużo tu humoru i efektownych scen pościgowych, ale również wątków politycznych i społecznych (ograniczone zaufanie do stróżów prawa rodem z Pieskiego popołudnia). Główny bohater staje się symbolem buntu i tęsknoty za wolnością, za którym idą (a właściwie jadą) inni. Ważną rolę odgrywają tu też nakręcające całą sprawę media. Oto Ameryka drugiej połowy lat 70. w pigułce. Na drugim planie świetni Ernest Borgnine, Ali MacGraw i Burt Young.

Marcin Pieńkowski

Sam Peckinpah (1925–1984) był amerykańskim reżyserem i scenarzystą, znanym z rewolucyjnego podejścia do kwestii przemocy w kinie. Jego kariera nabrała rozpędu w latach 60., czego dowodem są takie filmy jak Strzały o zmierzchu (1962) i Dzika banda (1969). Peckinpah zyskał uznanie krytyków za realistyczne przedstawienie przemocy i skomplikowane portrety bohaterów, choć jego twórczość często budziła kontrowersje.

partner sekcji