Krajobraz po bitwie

Pokazywany na festiwalu w Cannes film, oparty na opowiadaniach Tadeusza Borowskiego, oddaje głos tym, którzy – jak w wierszu Różewicza – „ocaleli, prowadzeni na rzeź”. Otwarcie Krajobrazu po bitwie to charakterystyczna dla kina Wajdy metafora wizualna: obraz biegających po śniegu więźniów w pasiakach w momencie wyzwolenia obozu przez Amerykanów, w tle rozbrzmiewa zaś Jesień Vivaldiego. Choć wydawałoby się, że najgorsze minęło, ocaleńcy nadal nie mogą się swobodnie przemieszczać, zmuszeni do pozostania w tzw. obozach dipisów, czyli tymczasowych ośrodkach pobytu. Przewodnikiem po potrzaskanym świecie staje się poeta Tadeusz (Daniel Olbrychski). Razem z Żydówką Niną (Stanisława Celińska), planującą ucieczkę do Palestyny, starają się odnaleźć w nowej rzeczywistości, poszukując utraconego człowieczeństwa. Z czasem odkrywają jednak, że wyzwolenie wcale nie okazało się gwarantem wolności. Bolesław Michałek określił Krajobraz po bitwie „filmem o miłości i polskości”, który do dziś stanowi wyrazisty komentarz na temat traumatycznych konsekwencji Holocaustu.

Joanna Najbor

Andrzej Wajda – wieszcz kina polskiego. Studiował malarstwo na ASP w Krakowie i reżyserię na PWSF w Łodzi. Zadebiutował Pokoleniem, opowiadającym o dorastaniu grupy chłopców w czasie II wojny światowej. W swoich kolejnych filmach – Kanale, Popiele i diamencie, Lotnej, Katyniu czy Wałęsie. Człowieku z nadziei – również zajmował się najnowszą historią Polski. W 2000 roku otrzymał Oscara za całokształt twórczości. W 2011 roku odznaczono go Orderem Orła Białego.

Katalog MFF Nowe Horyzonty 17. edycja

partner sekcji

partner pokazu