Mulholland Drive

Czy znasz klub Silenzio? Jeśli nie, pora to zmienić. Mulholland Drive z pewnością należy do najważniejszych filmów w dorobku Davida Lyncha i łączy cechy najczęściej kojarzone z jego twórczością: oniryczność, nielinearna narracja, mylenie tropów, a także idea, że to pytanie, a nie odpowiedź staje się konstrukcyjnym celem. Do Hollywood przybywa aspirująca aktorka Betty (Naomi Watts), na której drodze wkrótce stanie tajemnicza Rita (Laura Harring). Ocalała z wypadku samochodowego kobieta twierdzi, że nie pamięta, kim jest, więc Betty rozpoczyna prywatne śledztwo, próbując odkryć tożsamość nieznajomej. W kolejnych scenach fantazja miesza się ze snem, zachwyt z niezrozumieniem, a fabuła rozpada się na coraz drobniejsze elementy. Mulholland Drive przyniósł Lynchowi nagrodę dla najlepszego reżysera w Cannes i został uznany przez BBC za najlepszy film XXI wieku. Dziś traktuje się go nie tylko za komentarz na temat sposobu funkcjonowania Hollywood, ale przede wszystkim jako triumf wyobraźni i manifest nieograniczonych możliwości kina.

Joanna Najbor

David Lynch (1946 – 2025) – amerykański reżyser, scenarzysta, producent i artysta wizualny, urodził się w Missoula w stanie Montana. Studiował malarstwo w Filadelfii, po czym przeniósł się do Los Angeles. Jego pełnometrażowy debiut, Głowa do wycierania, zrealizowany z pomocą American Film Institute, stał się kultowym dziełem kina niezależnego. Lynch był jednym z najbardziej oryginalnych i wpływowych twórców światowego kina; jego rozpoznawalna mieszanka surrealizmu, tropów gatunkowych i eksperymentalnej narracji znalazła uznanie w szerokich kręgach odbiorców. Strona wizualna i audialna jego filmów była zawsze integralną częścią ich skomplikowanej struktury. Poza działalnością reżyserską uprawiał malarstwo, fotografię, medytację i eksperymentował z nowymi mediami. Trzykrotnie nominowany do Oscara, za Dzikość serca (1990) otrzymał Złotą Palmę na festiwalu w Cannes.