Zabawa w wojnę + Nocne zabawy

Nocne zabawy

Choć film Mai Zetterling miał swoją premierę na festiwalu w Wenecji, to uznano, go za zbyt kontrowersyjny i odwołano publiczne seanse. Mogli go zobaczyć jedynie jurorzy na pokazie zamkniętym. To kolejny tytuł w dorobku szwedzkiej reżyserki, który wywołał skandal. I to niejeden – podczas festiwalu w San Francisco rezygnację z pełnienia funkcji dyrektorki złożyła Shirley Temple. Był to jej protest przeciwko umieszczeniu w programie, ponieważ aktorka uznała go za… pornografię. Te reakcje dowodzą, że szwedzka reżyserka doskonale wyczuwała sferę tabu i odważnie w nią wkraczała.

Tym razem jej celem było sportretowanie pogrążonej w dekadencji Europy. Gotycka z ducha opowieść o duchach przeszłości nawiedzających stary pałac rozgrywa się w wyższych sferach. To rzecz o zakazanej seksualnej namiętności, traumie i próbach jej wymazania. Niezwykła struktura filmu nawiguje pomiędzy dorosłością i dzieciństwem bohatera, przeszłością i teraźniejszością, a dom staje się wehikułem przeżywanych na nowo wspomnień. Fenomenalnie uchwycone introspekcje, odwaga w konfrontowaniu z wypartym dziedzictwem to tylko niektóre zalety Nocnych zabaw, ulubionego filmu Johna Watersa.

Małgorzata Sadowska

Mai Zetterling (1925–1994) była szwedzką aktorką, reżyserką i scenarzystką. Karierę rozpoczęła jako aktorka, międzynarodowe uznanie zdobyła dzięki roli w dramacie Skandal (1944) w reżyserii Alfa Sjöberga. W latach 60. XX wieku zwróciła się ku reżyserii, w swoich filmach poruszała takie tematy jak samotność i seksualność. Jej debiut Zakochane pary (1964) wywołał kontrowersje na festiwalu w Cannes ze względu na śmiałe przedstawienie seksualności.